Chronisch ziek zijn heeft veel overeenkomsten met een verlieservaring. Je hebt immers voel je gevoel je gezondheid verloren. Je lijf heeft je ogenschijnlijk in de steek gelaten. De gevoelens die we tegenkomen zijn vergelijkbaar met een rouwproces. Er is gemis, verdriet, boosheid, machteloosheid en ook moedeloosheid. En ook hier geldt het vaak een eenzame weg is, hoeveel vrienden we ook om ons heen hebben. De aandacht van de omgeving verslapt op den duur. Men gaat door met zijn eigen leven en kan niet altijd begrip voelen of opbrengen voor het gebrek aan energie dat continue de boventoon voert.
En dus worden er vaak goedbedoelde adviezen gegeven om de zieke uit de zwaarte te trekken. Kom op. Ga eens wat vaker wandelen. Misschien moet je eens naar zus therapeut, of zo behandelaar. Hoe liefdevol ook, het werkt alleen maar averechts. En dus stopt de patiënt met vertellen dat het leven zwaar voelt. En trekt zich stilletjes terug in zijn eigen stille wereld.
Dat is pijnlijk. Want hoe belangrijk is het dat emoties erkend, gekend en gedeeld worden.
Om precies daar te durven zijn, waar de onmacht het grootst is. En dat een ander daar samen met jou wil zijn. Zonder dat het ergens heen hoeft. En vanuit de ontspanning, die er dan ontstaat, kan er ruimte komen om te genieten van de kleine dingen die er ook zijn. De zon op je huid, het fluiten van een vogel, de geur van vers gemaaid gras.
Deze workshop is niet bedoeld om een helingsproces te faciliteren, maar om wat licht te brengen te bieden op een pad dat behoorlijk pittig kan zijn.
Tijd: 10.00-13.00 uur
Doelgroep: Mensen die kampen met chronische ziekte of burn-out
Doel: Een lichtpuntje brengen in het leven. Ervaren van support door te kunnen delen.